ดูจากเค้าโครงรูปทรงองค์พระตั้งแต่ส่วนพระเกศ เห็นพระเกตุตุ้ม พระกรรณติดชัดสองข้าง ร่องสังฆาฏิคม เส้นขอบจีวรวกขึ้นซอกพระกัจฉะ (รักแร้) ชัด ผ่านพระเพลาแท่งทึบหนา เส้นแซมสองเส้นติดเต็ม พระสมเด็จวัดระฆังองค์ในคอลัมน์วันนี้ ควรเป็นพิมพ์เกศบัวตูม
เซียนระดับถือแส้ระดับเจ้าสำนักหลายคนก็เห็นตรงกัน เป็นพิมพ์เกศบัวตูม
แต่…พิมพ์เกศบัวตูม พิมพ์ฐานสิงห์กว้าง (รูปทรงสัณฐานคล้ายทรงเจดีย์) ที่ตีพิมพ์แพร่หลายในหนังสือวงการ…พระเพลาด้านขวามีติ่งแหลม หรือเส้นแยกออกมาชัดเจน แต่องค์นี้ทำไม?ไม่มี
เปิดหนังสือเทียบเคียงองค์ครูในหนังสือ…อีกที เอ! หลายเส้นสายไม่ตรงกัน ดูกี่ทีๆก็แยกได้เป็นคนละพิมพ์
เอ้า! แล้วจะนิมนต์ให้ท่านไปเข้าสังกัดพิมพ์ไหน? น้องใหม่ในชมรมคนรักสมเด็จวัดระฆัง…คงจะตั้งคำถาม
แต่สำหรับ “ขิงแก่” หน้าเก่า…นับรุ่นผมเข้าไปด้วยก็ได้ มีคำตอบมานาน…
องค์นี้เป็นพิมพ์ทรงเจดีย์ พิมพ์ที่ 3
เอาไปเทียบองค์ครูในหนังสือพรีเชียสสเปเชียล (พ.ศ.2539) นิรนาม เอาองค์ที่คุ้นหน้า… พี่จำ (ประจำ อู่อรุณ) ลงในหนังสือเล่มแรก พ.ศ. 2522 บอกว่าเป็นพิมพ์เกศบัวตูม…โธ่! ทั้งพี่ทั้งผมก็เห็นพระเกศเป็นตุ่มตูมๆ นิรนาม เอามาชี้ตำหนิ เป็นพิมพ์ทรงเจดีย์ พิมพ์ที่ 3 เรียบร้อยโรงเรียนเฮียเท้า…ไปเรียบร้อย
ทรงเจดีย์องค์ครูพิมพ์ที่ 3 องค์นี้ว่ากันโดยเนื้อ ผิวนุ่มซึ้งงาม จับหัวใจ แต่เมื่อว่ากันที่พิมพ์ ก็เป็นทรงเจดีย์ พระกรรณซ้ายติดเต็ม พระกรรณขวาติดรำไร เส้นแซมใต้พระเพลาติดลางๆ ไม่ว่าจะมองส่วนไหน ก็เป็นทรงเจดีย์
จุดสะดุดตาเฮียเท้าชี้ข้อสังเกต…“พระเกศเหมือนต้นกระบองเพชร และมีรอยหยักคล้ายพวงมาลัยครอบพระเกศ” น่าจำไว้นะครับ…
…
เพราะดูเหมือนมีทรงเจดีย์หลายองค์ที่มีพวงมาลัยครอบพระเกศ บางเซียนใหญ่ท่านส่ายหน้า ฟังน้ำเสียงได้ว่า “ปลอมเก่า” มีผลให้หลายเซียนน้อยๆ ซื้อสมเด็จวัดระฆังสวยๆมาแขวนคอได้ในราคาไม่แพง
ดูภาพองค์ครูของเฮียเท้า..แล้วมาดูองค์ในคอลัมน์ ส่วนพระเกศที่เป็นตุ่มตูม สองเส้นพระ กรรณที่ติดเต็มๆ รวมสองเส้นแซมชัดเจน…ความคุ้นตา นี่เป็นพิมพ์เกศบัวตูม…นี่นา! แต่ทำไม…ทุกเส้นสายลายพิมพ์ ทั้งรูปทรงองค์พระ รวมฐานสวมชั้น รวมเส้นซุ้ม…จึงไปกันได้กับทรงเจดีย์ทฤษฎีเฮียเท้า
ถอยมาตั้งหลักใหม่…หลักที่ดูเพิ่งจะมีคนพยายามตั้ง…ทุกพิมพ์พระสมเด็จฝีมือหลวงวิจารณ์เจียรไน…ท่านเจียรไนไว้แบบวิจิตรบรรจง…พระเกศบัวตูม พระพักตร์ติดเต็ม พระกรรณ พระอุระ เส้นขอบจีวร เส้นแยกพระเพลา รวมเส้นแซมสองเส้น…ครบครัน
แต่เหตุเพราะเนื้อปูนเพชร (ปูนเปลือกหอย) ผสมตังอิ้ว…คุณสมบัติตังอิ้วยุบตัว…สมมติตัวเลขกลมๆซัก 15% เมื่อพิมพ์เป็นองค์พระแล้ว ตอนเนื้อปูนแห้ง เส้นสายลายพิมพ์พิมพ์ยุบหาย… จึงเหลืออย่างที่เราเห็นๆ
พิมพ์ใหญ่ ทรงเจดีย์ เกศบัวตูม พระกรรณ ติดบ้างไม่ติดบ้าง เส้นนิสีทนะติดบ้างไม่ติดบ้าง มีฐานแซมพิมพ์เดียว ติดครบหมด จึงเรียกอกร่องหูยานฐานแซม
เราดูพิมพ์ใหญ่ไม่มีฐานแซมจนเจนตา เจอเส้นแซมสองเส้น (เหมือนฐานแซม) ก็ตกใจ เซียนขวัญอ่อน ดูเป็นเก๊ไปเลย
ตั้งหลักนี้ให้มั่นคงในใจ เทียบองค์ในคอลัมน์ กับองค์ครูของเฮียเท้าอีกที…ชัดไหม… เป็นพิมพ์เดียวกัน จะเรียกทรงเจดีย์ หรือเรียกเกศตัวตูมก็ไม่ว่ากัน
เพราะเนื้อหา ผิวฝ้า ธรรมชาติ ไม่ว่าด้านหน้าด้านหลัง องค์นี้ถือว่าเป็นสมเด็จ วัดระฆังแท้ สวยคมสมบูรณ์มาก เรียกสภาพเดิมๆครบสูตร
ขอกระซิบให้รู้…คนเดียว (ฮ่าๆ)…พิมพ์นี้ เนื่องจากเป็นพิมพ์เซียนสงสัย เห็นหลงหูหลงตาที่ไหน ก็คว้าไว้ คงไม่แพงเกินไป…เซียนไม่ซื้อ ก็ใจแข็งเข้าไว้ แขวนคอโก้มากนะจ๊ะ… จะบอกให้.
พลายชุมพล
เครดิต : ไทยรัฐ